Soğuk Bekleyiş

Kapında bekledim

Soğuk gecelerde 

Ayazın eşiğinde

Bir umut duyarsın diye

Sessizce fısıldadım karanlığa

Fakat sen puslu gecenin karanlığında

Sadece kendi sesini duyabildin

Ne kapının çalınışı

Ne de bir başka uğultu umurunda değildi

Artık kalkıyorum oturduğum eşikten

Adım adım çıkıyorum bahçenden

Ve ardımda sadece ayak izlerimi bırakıyorum

Ne yazık ki biliyorum

Onlarda silinecek senin için

Ama ben senden uzaklaştıkça

Hep yeni bir tanesi girecek aramıza

Gün gelecek ki güneş doğacak

O vakit kim daha zararlı çıkacak

Ardında iz bırakamamış ben mi?

Yoksa hiçbir şeyden habersiz olan sen mi?




Yazım yanlışım olduysa özür dilerim. Bu şiiri paylaşmak konusunda çok kararsız kaldım ama uzun süre sonra bu şiiri yazabilmek benim için gerçekten mucize oldu :)