Hayallerime Platonik

    Hayallerime ulaştım ama yaşayamadım. Sanki çok uzaktaymış gibi geliyor ve elimden de hiçbir şey gelmiyor. Sadece sabretmem gerekiyor ama bunun ne zamana kadar süreceğini de hiç bilmiyorum ki en çok da bu canımı sıkıyor. Resmen platonik bir ilişkideymişim gibi hiç gitmediğim bir diyara hasretim. Hatta daha da fazlasına. Özleme hasretim, zorluğa, yalnızlığa hasretim. Zor geliyor artık bu konfor alanım. İçimdeki ukdeyle geçiyor her gün ve bir çırpıda tüketiyorum günlerimi sadece hevesi kalıyor kursağımda. Hayal bile kuramıyorum daha fazla. Ne kendime kızabiliyorum ne de bir başkasına çünkü kızmak da bir işe yaramıyor. Beklemekten başka çarem yok. Evet, biliyorum sonsuza kadar sürmeyecek ama...