kaldım başıma

     Sebebini düşünür dururdum ama kafam yeni yeni basıyor. Belki büyüdüğüm belki de yaşadığım için. Diğer insanların beklentilerine bu kadar odaklanırken kendimi görmezden geliyor olmam aslında zaten beklentileri karşılayamama sebebimi de ortaya koyuyor. İstediğim kadar anlayışlı olayım, saygımı ve sevgimi dozunda sunayım, sağlıklı bir iletişim için uğraşayım işin ucunda ana maddeyi yine atlıyorum. Bir peri tozu olmalı belki de az önce saydıklarımı alaşağı eden, şartlar koşmayan, mesafeler saymayan... Aklının kalbinle sarıldığı biri olmalı, ne bir B planın olmalı ne de gelir tablon. Onu bulduğunda korkular da hesaplar da kaldırılmalı masadan, alınmalı cevaplar sorulmadan. Tereddütsüz ve korkmadan yaklaşmalı insan karşısındakine, karşılık bulabilmeli ki farkı olsun çarptığı duvarlardan. Hayaller de kurulmalı, planlar da yapılmalı; bir çantaya, iki parça eşyaya bakan gezilere çıkılmalı...

    En başında insan kendini bilmeli, ilerlemeli takılmadan normlara. Ne cinsiyetim konu oldu evimde ne de yaptığım tercihler. Sevgi ve güven ile büyüttüler beni. Elime güzellik, akıl, mizah ve etik verdiler ve neyi, nasıl, ne kadar ve nerede kullanacağımı bana bıraktılar <3