Ben de Delirdim

 

Çok fazla eski arkadaşım var. Beraber oturup eğlendiğim, anılar biriktirdiğim bir çok insanla ilişiğim kesildi ki büyük bir kısmı böyle olması gerektiği için oldu. Bundan şikayetçi değilim çünkü onların arasında hiçbir zaman kendimi aramadım. Eski ben diye bir şey yaratmadım beni hep benimle taşıdım çünkü dünya bile yansa benden ayrılmayacak tek kişi yine benim.

Henüz on sekiz yaşımdayım ben! Dolabımı açtığımdaysa dört beş yıl önceki kıyafetlerim de yeni aldığım kıyafetlerim de hoşuma gidiyor. Belki ortaokulda sevdiğim sanatçıyı şu an yedi yirmi dört dinlemiyorum ama arada dinlemek iyi geliyor. Ara sıra eski günlüklerimi okuyor, insanlara hatıra defteri yazdırmak da hoşuma gidiyor ki bu yüzden ajanda tutmaya da başladım. 

Biraz fil hafızalı olduğumu söylerler bu yüzden çoğu anımla beraber yaşıyorum. Genelde anıyı çağrıştırmak için ufacık bir şey bile faydalı oluyor çünkü ben geçmişimle besleniyorum. Yaşadıklarım bana güç veriyor. Çalışkan halimin de tembel halimin de anlattıklarını dinliyorum. Zorbalığa uğradığım zamandan ders çıkarıyorum başka insanlara ilaç olmaya çalışıyorum. Belki özgüvensiz davrandığım zamanlarda ne kaybettim bilmiyorum ama özgüvenli olduğumda neler kazandığımın farkındayım çünkü benden çok geçmişim benimle konuşuyor.

Kendinizi yüz üstü bırakmayın. Geride bıraktığınızı bir çok şey olabilir ama asla kendinizi geride bırakmayın. Çünkü geçmişinizle daha güçlüsünüz.