20 mi oldum?

     Emir Can İğrek - Beyaz

    20'lerime tam bir saat bir dakika kala bu yazı yazmaya başladım. Artık adet edindiğim için kendime bir şarkı seçtim ve yazımın başına oturdum. Bu sefer odamda değilim ve yanımda kedim veya çekirdek ailem yok. Bu biraz üzmüyor değil ama yakın zamanda onlara kavuşacağım için göz ardı edilebilir.

    Yaşımla vedalaşmadan önce ilk önce bana neler kattığı hakkında konuşmalıyım tabi ki! İlk olarak ukulele çalmaya başlayalı bir yıl oldu ve bu sayede kendime ait ilk müzik aletimi edinmiş, youtube kanalımı açmış oldum. Ukulelem sayesinde bir çok keyifli an yaşadım. Yazın ben, annem ve babam çıktığımız yolculukların hepsinde o da benimle beraber arka koltukta yolculuk yaptı ve yanımdan hiç ayrılmadı.

    Yolculuktan bahsetmişken bu yıl Türkiye'nin etrafında yarım tur attığımdan bahsetmeliyim tabi ki! Antalya'dan Bartın'a çoğu şehrin kokusunu aldım ve son durak olarak İstanbul'u seçtim. Üstüne üstlük kendime İstanbul'da nasıl ailemle geziyorsam burada gezebileceğim anılarımı biriktirebileceğim bir dost edindim. Bu sayede hayatıma bir sürü güzel mekan, güzel yolcuk, güzel insan girdi.

    Okuluma ve bölümüme başladığımdan beri çok daha mutlu bir insan oldum. Günde üç belki dört saatimi yola ayırsam bile kampüsün soğuk ama temiz havasını içime çektiğim zaman tüm dertlerimi de çimenlere benimle beraber atmış oluyorum çünkü ne zaman etrafıma baksam dostlarımı çok şükür ki yanımda görebiliyorum. Farklı kültürlerden, farklı diyarlardan olan ama her şeyden önce benden olan dostlarım ne kadar aptalca ve çocukça davransam da hiçbir zaman bana ne seslerini yükselttiler ne de kalbimi kırdılar. Ailemden uzak olduğum bu dönemde benim için hep etrafımı sardılar ve drama queenlik yapmama asla engel olmadılar.

    İstanbul ne kadar güzel anlatsam da benim için zorluklarla da baş etmem gereken bir yer. Ne de olsa milyonlarca insana ev sahipliği yapıyor. İşte o noktada beni milyonlar içinde sarmalayan halam ve kuzenlerim oldu. Ne zaman ev yemeği özlesem, yurtta sıkıntı yaşasam onlar beni içlerine aldılar. Aynı şekilde ne zaman kalbim biraz çırpınacak olsa ben de ilk onların kapısını çaldım çünkü sonunda kırılacağını bildiğim kalbimi yine onlarla oturduğum 101 masasında iyileştirdim. 

    Madem kalp ağrısından bahsettik buyurun bu konuya da değinelim. Bu yıl benim için her şey bende başlayıp bende bitti sanki diğer yıllar TBMM'de çıkartılan özel bir tasarı teklifiyle son bulmuştu ya aq. Neyse! Kış tatilinde biraz düşündüm ve hissettiklerimin çok yüzeysel olduğunu anladım. Benim sadece gerçekten sevmeye ve sevilmeye ihtiyacım var bunu anladım ve bunun üzerine gerçekten çok iyi birisi ile tanıştım. Evet sevildiğimi hissettim. O benim bildiğimi bilmese de bana bunu bahşettiği için ona minnettarım ama bir şeyler yine tam değildi. Tam bu öncülere alışmışken gerçek bir depremle karşılaştım bu yüzden birkaç haftadır taşıdığım yorgunluğun patlamasıyla giriyorum 20'lerime.

    Bu yıldan dileğim her zamanki siyasi ve kariyer dileklerimden başka. Ben bu sene mutlu ve sevgi dolu birisi ile tanışmak istiyorum. Beni kendi doğruları ile değil ben olduğum için sevecek birisini istiyorum. İşte bu yüzden gelecek on yıl nasıl olur bilmiyorum ama bu yıldan umutluyum<3